A very wise man once said to me, "you cannot always bring all your luggage to your destination, eventually you will have to leave some of them to get to it. You will miss one or two but you will be thankful that you did because it made you travel lightly and get to where you are right now". Permanence is an illusion we create to be happy. Once we realize that there is no such thing as permanence we grow to accept that changes are inevitable. Changes are necessary because we have to grow. There will come a time that the people around you will be gone, though not physically but in essence. People you were so comfortable with seeing everyday will be taken away for different reasons and then you will feel alone as you have to search for those people in other people. But then again why would you? Every person you meet is different and will affect you in a way uniquely their own so searching for someone in another person is futile. You will come to a realization that you do not have to search for these people in other people. Just be thankful and feel blessed that you have met those people and you have enjoyed their company while it lasted. Then you will ask yourself again, "why are things not so permanent?" The answer: because you have to grow and move forward. One thing I have learned is that we always move forward. Life goes on in a forward direction. We cannot retract time and the people trapped in its past nor can we make the present last until we want it to. We grow as a person and part of growing up is leaving things and people but not necessarily the memories. Be thankful that those people have touched your life and has made those moments worthwhile.
Friday, October 24, 2008
Tuesday, September 23, 2008
Mr. paypALicious
May nakatuwang pangyayari ngayong araw at sa di sinasadyang pagkakataon ay tinanganghal si AL bilang (tentenenen!drum roll please) 2nd Runner Up for the First Ever Search for Mr. and Ms. Paypalicious 2008. Initial Reaction: HUWAAAAAAATTTTTTT? Wat da ep!!!
Pre-Peagent Eklat: Ang contest na ito ay pakulo ng lecheng Fun Club na walang alam kung hindi mang-istorbo ng mga agents sa floor. Every team sa floor plus the Senior Agent team would a have a male and female representative to well, represent (duh!) their teams. Initially, our reps should have been Shey and Congressman, pero sa kasawiang-palad, nag-resign na si Kongressman at nangibang-bansa so, laking gulat ko nalamang nang ang pangalan ko ang sinend ng team as repsentative. Ayoko talaga pramis! Over my dead malnourished body noh! Eventually napapayag din ako ni Boss at ng team na sumali. Partner ko nga pala si Lyn, na super hot paypalicious mama ng team (yeahbah!). Akala ko naman voting lang siya but to my dismay, may pageant pala siyang kasama. Punyemas talaga. Dapat nga naka-leave ako kanina kaya lang hindi in-approve ni boss kasi nga may pageant. Ayus lang kasi in-UPTO niya naman ako ng Thu-Fri shift ngayong week at off ko ng Sat Sun, so ayus lang!!! hehehe.
Pageant Eklats: Ang aga ng call time, 3:30 am don't they know that my shift won't start until 5:00 am pa kaya at di siya OT! In the spirit of Filipino Time I decided to be fashionably late. Umayon naman sa akin ang universe dahil 30 minutes akong naghintay ng tricycle na masasakyan papuntang bayan, good thing mabilis yung bus at jeep na nasakyan ko papuntang office. Boss was incessantly calling me, pero the hell bahala sila! Sapilitan naman ito. At ayun nga, pagdating ko sa floor ang mga contestants ay todo get up! May costume at theme pa silang nalalaman; may futuristic, may cowboy, may goth, may parang prom lang. As in to the highest max talaga! At ang suot ni AL: Long sleeves na tinupi, maong pants, sneakers, that's it. So kailangang may theme kayo ng partner mo, and since wala kaming maisip ni Lynn we decided to be...CALL CENTER AGENTS (complete with headsets) Oha! Pinag-isipan talaga ang theme, di bale dadaanin na lang namin sa Face Value, Projection at Confidence. (hell yeah!)
Ayun! Kailangan pa lang rumampa rampa. Adik. Rumampa si AL, dinaan sa kapal ng mukha at apog pero natutuwa naman talaga ako kasi nung kami na yung lumabas, ang lakas ng audience impact hahaha! Ganun talaga! Audience impact pa lang panalo na. Natabig ko pa nga yung blinking lights, kasi naman paharang-harang siya. Mala-Miriam Quiambao at project pa din kahit napahiya. Anyways I think nakadagdag yun sa confidence points ko. (weh!)
Imagine my surprise when they called me as one of the five finalists and by the way more than 16 pairs nga pala yung kasali kasi maraming team sa floor. Aba! clueless pa kunwari nung tinawag! Walanghiya!!! Nadaan sa "kapal muks" talaga.Leche! Hindi naman ako gwapo tulad nila at ni wala ngang ka-effort effort on my part to dress up. Also, yung long sleeves na sinuot ko super lukot na lukot na, bwahaha hinabol na ako ng plantsa. Sayang di kasama si Lyn sa finalists pero ayus lang yun.
At ayun pa! May Question and Answer with the Vendor Manager, none other than Mr. Exx Maramara. Ang tanong kay AL: (I'll try to remember kasi may memory gap na ako)
HOST: How do you feel right now?
AL: Nervous and scared.
Boss Exx: My question for you AL, is what does it take to be Mr. Paypalicious?
AL: HUH! *clears throat* good question sir. (aba kumakambyo pa si AL). What does it take to be Mr. Paypalicious? Well to be Mr. Paypalicious you have to embody the word PayPal. You have to think eat and breathe PayPal. You also have to be confident, even if you don't have the looks to be Mr.Paypalicious you should have the confidence (patama sa sarili yan! ahahaha). Just like in your calls, even if you do not know what your saying to the customer you have to be confident about it to make a good impression. And also you should always be on top of your game. That's what it takes to be Mr. Paypalicious.
(Mental notehabang sumasagot: Syemay ang daming tao! Ayokong tumingin kay Boss Exx. Kinakabahan ako. Sige go lang ng go wag kang titigil! Bawal mag-tagalog. Nakakagutom. Inaantok na ako. Petix time 'to AL, mas ok 'to kaysa mag-calls)
After the Q&A gusto kong magtago sa cave at lamunin na ng lupa.
Siguro, nabaduyan yung mga judges sa overdressing part ng ibang contestants kaya napili nila ako kasi naman, as in parang normal get-up lang: walang effort. At mataas ang percentage ng voting: 40%. Nagbigay si boss ng P500 PHP kaya ayos at naghuhulog kami everyday for the funds and for that puwersahan ito. And syempre sino ba namang hindi mamamangha sa aking pang-Ms. Universe na sagot? World Peace. At iyun nga in fairnes nanalo si AL. Nakakahiya naman kung ako pa yung Mr. Paypalicious? Hindi ako gwapo saka ibigay na ang price sa agent na super karir sa get-up. So 2nd Runner-up would do. Paano pa kaya kung nag-effort ako at nag-preppy look? Malamang first na ako hehehe.
Ang saya ng experience na ito. Most embarrassing moment sa aking slum book pero deep inside nakakatuwa siya. Natuwa din naman ako sa suporta ng aking Boss! Kahit bugnutin siya I saw the effort and her support to Lyn and me. Yung mga team mates ko na nasa 9th talagang nag-unbreak pa at after voice para i-cheer kami. Si Ate precious, si Gem saka si Rio. Si Mareng Genah talagang siya pa nagtiklop ng long sleeves ko. At ang aking iba pang team mates na super suporta, salamat talaga. (Yuck! parang thank you speech)
isa lang ang masasabi ko:
Bwahahahaha! I'm so Hot! Paypalicious hot!
Side Note: Pag-uwi ko feeling gwapo pa din ako kaya lang nung nasa tricyle na ako. nahulog yung ipod ko at since may butas yung tricyle na sinasakyan ko, swak siya sa road. Talagang umuulan pa at bumaba ako sa tricyle just to get my ipod. Buti na lang walang ibang du
madaan kung hindi, wasak wasak ang aking mahal na eehphod! Although walang scratch ang LCD at likod dahil may protector may chipped surface na siya sa gilid. Damaged na siya waaaah pero fully functional pa din. Grabeh! Ikamamatay ko kapag may nangyari sa kaniyang masama.(panisinin ang chipped surface sa picture
)this is Paypalicious AL
signing off...
(wow! feelingero talaga)
Saturday, September 13, 2008
A Day in the life of AL
10 minutes 'til log-in time at heto si AL aligaga dahil ngayon lang nangyari ang 10 minutes pa lang eh hindi pa siya nakakalog-in. Usually he comes in 1 hour early and 30 minutes before avail time his tools are all set-up. He likes his efficiency, his tactic and methodology and those things are also what his supervisor likes about him. Pero ngayon, nalate siya. For some bizarre reason nalate siya at nasira ang perfectly planned itinerary niya. First he woke up late, then tumirik yung jeep na sinakyan niya papauntang bayan (nyeta! bakit pa kasi nag-jeep) and then pagdating sa bayan walang bus. Weird, he thought at pagdating sa Cubao it took him amost 15 minutes to ride an Ayala-bound aircon bus. These are the things he does in order to get to work. Some people may cringe at the very thought of commuting on a public vehicle in the wee hours of the morning, pero sanay na si AL. For some weird f*cking reason the universe conspired on making him miserable that day. Pero cool lang siya. He decided long ago, to just let everything take it's own course, be the water that flows with the tide. Syempre hindi dapat mawala ang composure kahit hectic, ika nga grace under pressure. One of his philosophies is to look composed and calm in the midst of calamity, which is usually everyday.
Feeling ni AL unkept nanaman ang kanyang buhok, pero what the heck! Never namang nag-matter sa kanya ang kanyang indifferent look. Quick "hi's" sa mga team mates at naghanap ng available station sa bay. Maraming nagtanong, anong nangyari sa kanya kahapon and then naalala niya na umabsent pala siya kahapon. At syempre, iba ang alam ng madla sa totoong nangyari at totoong dahilan why he decided to stain his perfcet attendance. Again, what the heck. Punched in in time, good he thought. At least no further salary deductions. Pull up citrix...breathe. An error message popped up. He's used to these kinds of things and his analytical mind prompted him to do the next logical thing...try it again. After several failed attempts naka-connect diyan. Punyetang server talaga. And then here comes Zarah na may daladalang 3 bagong team mates.
"Ayan si Al! Diyan kayo lumapit", then Zarah left. Zarah talaga...adik.
A confused look struck on Al's face. It took his neurons at least 10 seconds to process the train of thought. He introduced himself simply as Al, their team mate. Their immediate supervisor is on rest day so walang mag-aasist sa kanila. The new team mates introduced their names but as usual selective ang memory ni AL, in short hindi niya naalala ang names nila. He would just ask for their names and log ins later on, ang importante ay maka login sila dahil magfa-5 o'clock na. Mga kawawang nilalang, unang araw sa floor at walang supervisor. At dahil the team looks up to AL, he decided to switch to his valiant knight-in-shining armor, yun bang tipong there to save the day. At ayun nga, walang pakialam kahit hindi muna siya maka-log in. Naghanap ng 3 available stations malapit sa bay. Checked if the Avaya phones are suitable for NA use, tokens, headsets...hayz. Kahit hectic Al enjoys the rush of helping friends in need. He likes the feeling of being looked up to as someone who's mature and responsible and everyone who can count on. Once the new team mates are setteled, he began to think of his own, and like a buzzer beater he scores just in time. Saktong 5 am ang log in. It took him another 10 minutes (lagot sa NR) to pull up the necessary tools to make his 2 monitor screens look like an oversized jigsaw puzzle. Some people find his screen cluttered, but it has been insanely puposeful to him during his stay in PayPal.
Time to take in calls.
"Thank you for calling PayPal! My name is AL. may I have your name please?". He does his everything to lower down his voice during his opening spiel without sounding sleepy or bored. May tendencies kasi na kapag his usual pitch eh mapagod nanaman nang di oras ang vocal chords niya at pumiyok siya sa calls (which happens...a lot) or pagkamalan nanaman siyang babae ng bobong Kanong kausap niya. Blah Blah Blah. He only has to listen to a few keywords and he knows what the customer's problem or what he's yapping about. Click agad sa admin tools to navigate the page. Alam na ang resolution kahit walang kaharap na Knowledge Base. Astig di ba? Sabi nga ni Precious for 5 months magaling na si AL. Marami ding nagsasabing magaling siya sa calls and he has awards and some Kudos to back it up. he just takes every comment in stride since he doesn't want people to think that he's a smart ass. Besides sanay na sanay na siya sa fake humilty routines eversince college. Siya ang walking Kbase, Ambie-kuno, pseudo-SA at CS questions ng team. Kahit mga mas tenured pa sa kanya nagtatanong pa sa kanya at pinipilit siya ng boss niyang mag-apply ng SA Post (Senior Agent). Pero para kay AL, he is still not worthy since he has to surpass his standards he set for himself. U.P. has taught him to surpass the highest of standards which is of himself.
During calls he hears his seat mate Lyn saying profanity to the customer while on mute. natawa siya and he does the same, mas malakas at malutong pa siyang magmura. Isa sa mga traits na gustung gusto ni AL sa sarili niya ay ang kanyang innate talent for obscene language. Walang patumpik tumpik kung magmura ng p*tang ina. Some people cringe but some people like that.
[to be continued]
Feeling ni AL unkept nanaman ang kanyang buhok, pero what the heck! Never namang nag-matter sa kanya ang kanyang indifferent look. Quick "hi's" sa mga team mates at naghanap ng available station sa bay. Maraming nagtanong, anong nangyari sa kanya kahapon and then naalala niya na umabsent pala siya kahapon. At syempre, iba ang alam ng madla sa totoong nangyari at totoong dahilan why he decided to stain his perfcet attendance. Again, what the heck. Punched in in time, good he thought. At least no further salary deductions. Pull up citrix...breathe. An error message popped up. He's used to these kinds of things and his analytical mind prompted him to do the next logical thing...try it again. After several failed attempts naka-connect diyan. Punyetang server talaga. And then here comes Zarah na may daladalang 3 bagong team mates.
"Ayan si Al! Diyan kayo lumapit", then Zarah left. Zarah talaga...adik.
A confused look struck on Al's face. It took his neurons at least 10 seconds to process the train of thought. He introduced himself simply as Al, their team mate. Their immediate supervisor is on rest day so walang mag-aasist sa kanila. The new team mates introduced their names but as usual selective ang memory ni AL, in short hindi niya naalala ang names nila. He would just ask for their names and log ins later on, ang importante ay maka login sila dahil magfa-5 o'clock na. Mga kawawang nilalang, unang araw sa floor at walang supervisor. At dahil the team looks up to AL, he decided to switch to his valiant knight-in-shining armor, yun bang tipong there to save the day. At ayun nga, walang pakialam kahit hindi muna siya maka-log in. Naghanap ng 3 available stations malapit sa bay. Checked if the Avaya phones are suitable for NA use, tokens, headsets...hayz. Kahit hectic Al enjoys the rush of helping friends in need. He likes the feeling of being looked up to as someone who's mature and responsible and everyone who can count on. Once the new team mates are setteled, he began to think of his own, and like a buzzer beater he scores just in time. Saktong 5 am ang log in. It took him another 10 minutes (lagot sa NR) to pull up the necessary tools to make his 2 monitor screens look like an oversized jigsaw puzzle. Some people find his screen cluttered, but it has been insanely puposeful to him during his stay in PayPal.
Time to take in calls.
"Thank you for calling PayPal! My name is AL. may I have your name please?". He does his everything to lower down his voice during his opening spiel without sounding sleepy or bored. May tendencies kasi na kapag his usual pitch eh mapagod nanaman nang di oras ang vocal chords niya at pumiyok siya sa calls (which happens...a lot) or pagkamalan nanaman siyang babae ng bobong Kanong kausap niya. Blah Blah Blah. He only has to listen to a few keywords and he knows what the customer's problem or what he's yapping about. Click agad sa admin tools to navigate the page. Alam na ang resolution kahit walang kaharap na Knowledge Base. Astig di ba? Sabi nga ni Precious for 5 months magaling na si AL. Marami ding nagsasabing magaling siya sa calls and he has awards and some Kudos to back it up. he just takes every comment in stride since he doesn't want people to think that he's a smart ass. Besides sanay na sanay na siya sa fake humilty routines eversince college. Siya ang walking Kbase, Ambie-kuno, pseudo-SA at CS questions ng team. Kahit mga mas tenured pa sa kanya nagtatanong pa sa kanya at pinipilit siya ng boss niyang mag-apply ng SA Post (Senior Agent). Pero para kay AL, he is still not worthy since he has to surpass his standards he set for himself. U.P. has taught him to surpass the highest of standards which is of himself.
During calls he hears his seat mate Lyn saying profanity to the customer while on mute. natawa siya and he does the same, mas malakas at malutong pa siyang magmura. Isa sa mga traits na gustung gusto ni AL sa sarili niya ay ang kanyang innate talent for obscene language. Walang patumpik tumpik kung magmura ng p*tang ina. Some people cringe but some people like that.
[to be continued]
Tuesday, June 17, 2008
Thank You Notes
as a promise to myself i will post a "thank you" entry on my blog for my birthday celebration
I am officially 22. Twenty-two years wiser, crazier and more mature (matuer? joke). I really enjoyed the 4 day vacation; no calls, no callers, no avay's no log-ins, just pure relaxation and undisturbed sleep. Sana maulit ulit 'yun. Wala namang "grand" happening nung birthday ko, walang parties or matinding inuman. Though it's a simple celebration I'm just so happy I got to spend it with my family some of my closest friends. So to extend my heartfelt thanks to everyone who made my day (or in this case those days) worthy in my memory slot, I would like to personally thank them (in no particular order)
GOD: siyempre naman! though I'm an atheist at times i know in the back of my mind there is a supernatural force behind my very existence. So God, sorry kung minsan busy ako at wala tayong time mag communicate and of course, maraming salamat sa aking life. To think ako ay isang accidental at unplanned pregnancy hahaha! the world would have been a little less interesting without me di ba Lord? kaya salamat ha ^__^ next year ulit.hehe
FAMILY:
Mama: Ma salamat at pumayag kang wala akong ibigay na sahod ngayong a-kinse hehe. And for that I love you so much. Salamat din at kahit di ako nagbigay ng funds ay nag-effort ka at pinaghanda mo ko ng pansit at kaldereta hehehe! ay lab yu ma! *kiss*
Papa: Pa! happy father's day nung araw na yun ah! double celebration. Salamat naman at hindi ka makulit nung araw na 'yun. At salamat tinext mo pa ako ng birthday greeting. parang hindi tayo magkasama sa bahay ha? hehehe Ay lab yu Pa!
Ate Perly: Ate! salamat sa cake! masarap siya. Di ko nga lang alam kung anong flavor yun at nakakaumay sa sweetness.
Ate Precy: Waaaaahhhh T__T! Musta naman ang Dubai? maraming salamat sa pagtawag! miss ka na namin. Thanks sa Cap at sa Ipod (na peke) sorry naman. Pero i appreciate the effort.
Ate Pen: Wala lang! Ano ba ginawa mo nung araw na 'yun? Wala akong maalala. Anyways salamat sa mga errands hehehe
Kuya: Kuya!!!!! waaahhhhhhhhh!!! salamat at ikaw ang nag shoulder ng mga babayarin ngayong akinse. Okay lang yan ako naman sa katapusan eh hahaha! salamat sa ice cream na two days nang nasa ref at hindi pa maubos ubos. at higit sa lahat, salamat sa (drum roll please....) salamay kay eehpod!!! i love you kuya!!! mwah! pakiss! ahihihihih sa december yung promise kong PSP sa'yo, ilista mo na. Yun ay kung may trabaho pa ako 'nun ha? hehehe salamat kuya...as in SALAMAT! iingatan ko talaga si Eehpodh
Now on to my friends;
PAUL: oy pa
ul! first of all leche ka! ang gastos mo! hayop! hehe okay lang masaya naman yung hang-out natin kahit no response talaga si Ema sa ating dalawa. Thankful ako at hindi ka pa din nagbabago, you're still the same i guy i know back in college...KURIPOT! joke! hindi naman, maasahan lalo na kapag libre (joke ulit) Sorry naman kung tinulugan kita sa ilang parts ng Kung Fu Panda antok na talaga ako tol nun eh. Hindi bale natuwa naman ako sa Kung Fu Panda kaysa sa The Happening. Thanks for the time, I enjoyed it really. Thanks din sa pagbati sa akin ng sakto sa oras (10:05 am) At kahit kailan ikaw ay isang drawing haha! yung ethinc necklace ko by Arnedo nasaan na? sa birthday mo mas bourgeoisie pa tayo ha? hehe (do i smell starbucks?) Thanks paul! regards kay Ate Shawie sa caregiver. yeah!
THE BROTHERHOOD:
Ivy: Ivy salamat sa effort ng pag-organize kahit in the end ay sa Rob lang din tayo bumagsak ayos lang. Na-appreciate ko naman ang organizing efforts mo at ang sandamakmak na Poll Quesitons thru text. Thanks Ivy! maasahan ka talaga. Kahit nung time na 'yun the universe is against us and I was venturing the eye of the storm just to get to Rob, na-appreciate ko naman ang hang-out natin. Until next time friend..Rise to Power!!! Saka nga pala yung christmas gift mo sa akin next christmas mo na lang ibigay. ^__^ PS: ang ganda ganda ng crisis core at saka yung mga pics natin ha?
Gimel: Na-late ka ba tol?! hehehe salamat naman at kahit wala ka pang tulog ay sumama ka sa amin. Biruin mong suki ka pala nung videoke booth na 'yon? haha at malat ka pa sa lagay na yun ha? thanks at alam kong deadz na deadz ka na sa antok nun. Till next time. Yung iTunes mo aayusin ko next time. Blututan na lang tayo okay? ahahaha
Divine: Lagot ka! yung paper mo hindi mo napasa kasi sumama ka sa amin hehe. Salamat dahil kahit marami kang papers at staright ka pa galing class eh you graced my celebration with your divine presence. Wala ka pa ring kupas! Kahit time pressured ang videoke masaya naman. Yung iTunes mo din aayusin ko next time. Au revoir!
Nek: Nek! natutuwa naman ako sa mga balitang sinasabi mo sa akin tungkol sa mga crabs sa pharm. Hay namimiss na kita at ang ating ultimate bonding moments sa ating isang dipang kolehiyo at i'm sure may iba ka ng ka-love team sa pharm dahil wala na ako dun and for that ako ay nagseselos! joke! hahaha! basta pag ikaw ay depress text mo ako. At iwasan mo lagi ang pagdikit dikit kay Parao dahil may ulterior motive yun sa'yo. (i know *evil grin*) hehe. I miss you!
M: you were with us in spirit naman! I'm so sorry to hear that the only thing that made you come in that place was easily dissolved. Sorry naman 'tol. Di bale pinag-usapan ka naman namin nung gabing at ang iyong *toot* na sabi nila ay medyo *toot* at promise hindi ko naman napapansin. (tanungin mo na lang sila kung ano yung *toot*). Sana makabalik ka na dahil hindi kumpleto ang barkada kapag wala ka. Hindi bale yung tirang chicken eh ipapadala namin sa Cebu. Ingat ka diyan.
To those people who were not able to come but greeted me, Thank you guys so much!
Paul: thanks sa greetings thru text. though i know the reason why you greeted me in advance is to remind me of the hang-out, thanks anyways. thanks din sa pagbati on time. gift ko ha? Thanks din sa comment sa FS, basahin mo yung comment ko sa page mo, gantihan lang tayo. :D
Ate Jax: salamat! miss ko na ang ating last full show hang-outs! miss you *hugs* (musta naman ang lovelife natin?) hehe
Ate Aiza: Musta ang trinoma? ahahahaha! ang haba ng pila di ba? had i known na nandoon kayo sana sinama ko na kayo. Astig ang kung fu panda di ba? hehe Miss you as well. Salamat sa pagbati on time.
Ate precy: salamat sa call and sa text. ingat ka palagi
Ate Perl: salamat sa text. parang hindi niyo naman ako makikita sa bahay di ba? weird
Papa: Isa ka pa pa! nagkikita naman tayo sa bahay di ba? ano ba 'yun?!
Nikki: Stop daydreaming! hahaha! gising gising!
Gem: Nako gem! ang aga mo! 1 day before heheh
Divine: Ikaw naman divine akala mo 14 ang birthday mo, si Lourdes 'yun eh
M: nako isa ka pa! 15 ang birthday ko! akinse!!! sweldo! ahahaha buti nga walang social life diyan sa Cebu bwahahaha!
Boss Matet: BOSS!!!!! wow! touched naman ako sa text message mo boss! you're the best talaga!!! sayang hindi ako nakareply eh wala na akong load noon at wala na akong malay tao hehe. Astig ka talaga boss! mag-eenroll ako sa academy mo ha? intayin mo ako diyan. Miss ka na ng team! waaahhhh!
Macon: ate maxon thanks sa pag-alala. wala ka talagang palya. Oo nga masyado na tayong busy kaya hindi na tayo masyadong nakakapag-usap. Musta mo na lang ako sa mga friends natin sa bayang pinagpala, ang Obando. miss ko na kayo! kahit hindi halata at hindi ako nagpaparamdam miss ko na kayo!
Ate Marla: Ate Marla nakitext pa talaga sa'yo si Ate Con ha? hehehe salamat sa greetings ^__^
Mommy John: Mommy John!!! salamat sa pagbati sa FS. ikaw naman miss ko na din kayo no! hindi lang ako masyadong nagpaparamdam tampururot na kayo agad. Sana sa december may hang out tayo. Wala ka pa ding palya mommy john, salamat sa pag-alala. *hugs*
Pareng Dulce: pare! salamat sa pag-alala. Miss na kita mommy at ang aking inaanak. yung treat mo pag may pera na ulit ako aheheheh peace yow!
Precious: Pre! maraming salamat sa advance greetings! sweet sweet talaga ni "may" hehehe see you tonight sa work!
Monique: wow! thanks sa FS greetings! good luck sa iyong pharmaceutical endeavors
Lourdes: paano ko ba naman makakalimutan yon eh magkasunod tayo ng birthday hehe! thanks Ms. Cosme
Darl: thanks sa FS message ha? good luck sa inyo ni PJ
Issa: bangag!!! salamat sa pagbati!!! miss ko na ang bangagan session natin. good luck future Dr. Barcelona
At sa aking MMB6 Barkada...siyempre kayo pa? pasensya na mga 'tol hindi ako nakapag online nung birthday ko kasi naman busy busyhan ulit. Pero na-appreciate ko ang inyong pagbati. Next time kapag nag-OL ako isasara natin ang room at babaha ng alak okay?
Sinabawang Aliah: unang una ka sa FS ha? salamat sa pagbati hehe. sana hindi ka pa rin panis sa ref. nasaan si enervon? haha
Darly Blue Boy: Tol! late ka ngayon ka lang bumati. anyways salamat sa pagbati miss ka na namin sa room. minsan ka lang kasi nadadapa doon.
Redmask: aba! marunong ka na palang mag FS ngayon ha! hekhek. salamat sa pagbati. Yung kumot niyo ni best puff nilabahan na ba? ahahahah
Bentedos Kwago: 'tol maraming salamat sa iyong greetings fresh from Oslo Norway hehe! ang layo! salamat salamat! yung bazooka mo ingatan mo hehe. Bentedos Snorlax na rin ako
At kay Best Puff: na tumawag pa ng cellphone mula Greece maraming salamat! i love you best!! you're the best. sayang hindi kita nalasing dahil wala ako sa room. At sorry naman best may kaldereta nung birthday ko, di bale hindi ko kinain 'yun kasi naalala kita. Best, tuluy-tuloy na ba yang kay redmask? kailan ba kasal? hahahaha miss you ^__^
masyado na atang mahaba ito. If ever may nakalimutan ako I just want to let you guys knwo that i'm really thankful. really...THANKS
I am officially 22. Twenty-two years wiser, crazier and more mature (matuer? joke). I really enjoyed the 4 day vacation; no calls, no callers, no avay's no log-ins, just pure relaxation and undisturbed sleep. Sana maulit ulit 'yun. Wala namang "grand" happening nung birthday ko, walang parties or matinding inuman. Though it's a simple celebration I'm just so happy I got to spend it with my family some of my closest friends. So to extend my heartfelt thanks to everyone who made my day (or in this case those days) worthy in my memory slot, I would like to personally thank them (in no particular order)
GOD: siyempre naman! though I'm an atheist at times i know in the back of my mind there is a supernatural force behind my very existence. So God, sorry kung minsan busy ako at wala tayong time mag communicate and of course, maraming salamat sa aking life. To think ako ay isang accidental at unplanned pregnancy hahaha! the world would have been a little less interesting without me di ba Lord? kaya salamat ha ^__^ next year ulit.hehe
FAMILY:
Mama: Ma salamat at pumayag kang wala akong ibigay na sahod ngayong a-kinse hehe. And for that I love you so much. Salamat din at kahit di ako nagbigay ng funds ay nag-effort ka at pinaghanda mo ko ng pansit at kaldereta hehehe! ay lab yu ma! *kiss*
Papa: Pa! happy father's day nung araw na yun ah! double celebration. Salamat naman at hindi ka makulit nung araw na 'yun. At salamat tinext mo pa ako ng birthday greeting. parang hindi tayo magkasama sa bahay ha? hehehe Ay lab yu Pa!
Ate Perly: Ate! salamat sa cake! masarap siya. Di ko nga lang alam kung anong flavor yun at nakakaumay sa sweetness.
Ate Precy: Waaaaahhhh T__T! Musta naman ang Dubai? maraming salamat sa pagtawag! miss ka na namin. Thanks sa Cap at sa Ipod (na peke) sorry naman. Pero i appreciate the effort.
Ate Pen: Wala lang! Ano ba ginawa mo nung araw na 'yun? Wala akong maalala. Anyways salamat sa mga errands hehehe
Kuya: Kuya!!!!! waaahhhhhhhhh!!! salamat at ikaw ang nag shoulder ng mga babayarin ngayong akinse. Okay lang yan ako naman sa katapusan eh hahaha! salamat sa ice cream na two days nang nasa ref at hindi pa maubos ubos. at higit sa lahat, salamat sa (drum roll please....) salamay kay eehpod!!! i love you kuya!!! mwah! pakiss! ahihihihih sa december yung promise kong PSP sa'yo, ilista mo na. Yun ay kung may trabaho pa ako 'nun ha? hehehe salamat kuya...as in SALAMAT! iingatan ko talaga si Eehpodh
Now on to my friends;
PAUL: oy pa
ul! first of all leche ka! ang gastos mo! hayop! hehe okay lang masaya naman yung hang-out natin kahit no response talaga si Ema sa ating dalawa. Thankful ako at hindi ka pa din nagbabago, you're still the same i guy i know back in college...KURIPOT! joke! hindi naman, maasahan lalo na kapag libre (joke ulit) Sorry naman kung tinulugan kita sa ilang parts ng Kung Fu Panda antok na talaga ako tol nun eh. Hindi bale natuwa naman ako sa Kung Fu Panda kaysa sa The Happening. Thanks for the time, I enjoyed it really. Thanks din sa pagbati sa akin ng sakto sa oras (10:05 am) At kahit kailan ikaw ay isang drawing haha! yung ethinc necklace ko by Arnedo nasaan na? sa birthday mo mas bourgeoisie pa tayo ha? hehe (do i smell starbucks?) Thanks paul! regards kay Ate Shawie sa caregiver. yeah!THE BROTHERHOOD:
Ivy: Ivy salamat sa effort ng pag-organize kahit in the end ay sa Rob lang din tayo bumagsak ayos lang. Na-appreciate ko naman ang organizing efforts mo at ang sandamakmak na Poll Quesitons thru text. Thanks Ivy! maasahan ka talaga. Kahit nung time na 'yun the universe is against us and I was venturing the eye of the storm just to get to Rob, na-appreciate ko naman ang hang-out natin. Until next time friend..Rise to Power!!! Saka nga pala yung christmas gift mo sa akin next christmas mo na lang ibigay. ^__^ PS: ang ganda ganda ng crisis core at saka yung mga pics natin ha?
Gimel: Na-late ka ba tol?! hehehe salamat naman at kahit wala ka pang tulog ay sumama ka sa amin. Biruin mong suki ka pala nung videoke booth na 'yon? haha at malat ka pa sa lagay na yun ha? thanks at alam kong deadz na deadz ka na sa antok nun. Till next time. Yung iTunes mo aayusin ko next time. Blututan na lang tayo okay? ahahaha
Divine: Lagot ka! yung paper mo hindi mo napasa kasi sumama ka sa amin hehe. Salamat dahil kahit marami kang papers at staright ka pa galing class eh you graced my celebration with your divine presence. Wala ka pa ring kupas! Kahit time pressured ang videoke masaya naman. Yung iTunes mo din aayusin ko next time. Au revoir!
Nek: Nek! natutuwa naman ako sa mga balitang sinasabi mo sa akin tungkol sa mga crabs sa pharm. Hay namimiss na kita at ang ating ultimate bonding moments sa ating isang dipang kolehiyo at i'm sure may iba ka ng ka-love team sa pharm dahil wala na ako dun and for that ako ay nagseselos! joke! hahaha! basta pag ikaw ay depress text mo ako. At iwasan mo lagi ang pagdikit dikit kay Parao dahil may ulterior motive yun sa'yo. (i know *evil grin*) hehe. I miss you!
M: you were with us in spirit naman! I'm so sorry to hear that the only thing that made you come in that place was easily dissolved. Sorry naman 'tol. Di bale pinag-usapan ka naman namin nung gabing at ang iyong *toot* na sabi nila ay medyo *toot* at promise hindi ko naman napapansin. (tanungin mo na lang sila kung ano yung *toot*). Sana makabalik ka na dahil hindi kumpleto ang barkada kapag wala ka. Hindi bale yung tirang chicken eh ipapadala namin sa Cebu. Ingat ka diyan.
To those people who were not able to come but greeted me, Thank you guys so much!
Paul: thanks sa greetings thru text. though i know the reason why you greeted me in advance is to remind me of the hang-out, thanks anyways. thanks din sa pagbati on time. gift ko ha? Thanks din sa comment sa FS, basahin mo yung comment ko sa page mo, gantihan lang tayo. :D
Ate Jax: salamat! miss ko na ang ating last full show hang-outs! miss you *hugs* (musta naman ang lovelife natin?) hehe
Ate Aiza: Musta ang trinoma? ahahahaha! ang haba ng pila di ba? had i known na nandoon kayo sana sinama ko na kayo. Astig ang kung fu panda di ba? hehe Miss you as well. Salamat sa pagbati on time.
Ate precy: salamat sa call and sa text. ingat ka palagi
Ate Perl: salamat sa text. parang hindi niyo naman ako makikita sa bahay di ba? weird
Papa: Isa ka pa pa! nagkikita naman tayo sa bahay di ba? ano ba 'yun?!
Nikki: Stop daydreaming! hahaha! gising gising!
Gem: Nako gem! ang aga mo! 1 day before heheh
Divine: Ikaw naman divine akala mo 14 ang birthday mo, si Lourdes 'yun eh
M: nako isa ka pa! 15 ang birthday ko! akinse!!! sweldo! ahahaha buti nga walang social life diyan sa Cebu bwahahaha!
Boss Matet: BOSS!!!!! wow! touched naman ako sa text message mo boss! you're the best talaga!!! sayang hindi ako nakareply eh wala na akong load noon at wala na akong malay tao hehe. Astig ka talaga boss! mag-eenroll ako sa academy mo ha? intayin mo ako diyan. Miss ka na ng team! waaahhhh!
Macon: ate maxon thanks sa pag-alala. wala ka talagang palya. Oo nga masyado na tayong busy kaya hindi na tayo masyadong nakakapag-usap. Musta mo na lang ako sa mga friends natin sa bayang pinagpala, ang Obando. miss ko na kayo! kahit hindi halata at hindi ako nagpaparamdam miss ko na kayo!
Ate Marla: Ate Marla nakitext pa talaga sa'yo si Ate Con ha? hehehe salamat sa greetings ^__^
Mommy John: Mommy John!!! salamat sa pagbati sa FS. ikaw naman miss ko na din kayo no! hindi lang ako masyadong nagpaparamdam tampururot na kayo agad. Sana sa december may hang out tayo. Wala ka pa ding palya mommy john, salamat sa pag-alala. *hugs*
Pareng Dulce: pare! salamat sa pag-alala. Miss na kita mommy at ang aking inaanak. yung treat mo pag may pera na ulit ako aheheheh peace yow!
Precious: Pre! maraming salamat sa advance greetings! sweet sweet talaga ni "may" hehehe see you tonight sa work!
Monique: wow! thanks sa FS greetings! good luck sa iyong pharmaceutical endeavors
Lourdes: paano ko ba naman makakalimutan yon eh magkasunod tayo ng birthday hehe! thanks Ms. Cosme
Darl: thanks sa FS message ha? good luck sa inyo ni PJ
Issa: bangag!!! salamat sa pagbati!!! miss ko na ang bangagan session natin. good luck future Dr. Barcelona
At sa aking MMB6 Barkada...siyempre kayo pa? pasensya na mga 'tol hindi ako nakapag online nung birthday ko kasi naman busy busyhan ulit. Pero na-appreciate ko ang inyong pagbati. Next time kapag nag-OL ako isasara natin ang room at babaha ng alak okay?
Sinabawang Aliah: unang una ka sa FS ha? salamat sa pagbati hehe. sana hindi ka pa rin panis sa ref. nasaan si enervon? haha
Darly Blue Boy: Tol! late ka ngayon ka lang bumati. anyways salamat sa pagbati miss ka na namin sa room. minsan ka lang kasi nadadapa doon.
Redmask: aba! marunong ka na palang mag FS ngayon ha! hekhek. salamat sa pagbati. Yung kumot niyo ni best puff nilabahan na ba? ahahahah
Bentedos Kwago: 'tol maraming salamat sa iyong greetings fresh from Oslo Norway hehe! ang layo! salamat salamat! yung bazooka mo ingatan mo hehe. Bentedos Snorlax na rin ako
At kay Best Puff: na tumawag pa ng cellphone mula Greece maraming salamat! i love you best!! you're the best. sayang hindi kita nalasing dahil wala ako sa room. At sorry naman best may kaldereta nung birthday ko, di bale hindi ko kinain 'yun kasi naalala kita. Best, tuluy-tuloy na ba yang kay redmask? kailan ba kasal? hahahaha miss you ^__^
masyado na atang mahaba ito. If ever may nakalimutan ako I just want to let you guys knwo that i'm really thankful. really...THANKS
22 years of becoming
22 years had passed
22 years and counting
22 years had passed
22 years and counting
Thursday, June 5, 2008
Bittersweet
'Dun sa last post ko ay matumal ang motivations natin noong mga nakaraang araw..
pero ngayon...
presenting (drum roll please)
pero ngayon...
presenting (drum roll please)
Certificate of Recognition for being the 3rd Top CSAT (Customer Satisfaction) Performer on Phone plus Starbucks GC and PinActually, kahapon daw 'yan in-award pero absent ako (sikretong malupit kung bakit) at binigay lang kay Whea ni Boss Matet (with silent "t" sa dulo) para ibigay sa akin. I actually like the pin, and I have to beat the living daylights out of Whei just to give me that, can you believe holding the pin for ransom? Hehe. I wouldn't even bother on commenting about the Starbucks Gift Certificate. I mean....duh? Hindi man ako caffeine addict, ang price naman niya 'tol, ano mabibili ko diyan di ba? Straw lang 'ata. Pero the effort and thought is very much appreciated.
It's actually refreshing to be recognized for something you do good at. These past days, sobrang hard bottom ang mga CSAT's at mga calls ko. Biruing 6 na VERY DISSATISFIED
comments at ang running CSAT ko ay 81.58% for a total of 53 surveys. Initial Reaction: 53??? Saan naman pinaghuhugot yung mga surveys na 'yun? Mga 'Kano talaga, pag hindi satisfied ang lakas ng loob mag-comment pero pag sobrang satisfied sa service mo tipid sa comment, swerte pa nga kung magko-comment siya.
I noticed right now na yung habit ko (na na-acquire ko lang din sa pharm), ang pagiging GC (read: grade conscious) Oc-Oc (read: obsessive Complusive) nung nag-aaral pa ako ay magandang disiplina sa sarili. Hindi naman pagiging "crab" ang maging conscious sa stats dahil it's part of the job. Besides ngayon mas OK maging GC sa mga bagay bagay dahil may karampatang pay di tulad nung college pa ako na ang pagiging GC ay pakikipagpaligsahan lang sa mga cronie crabbie kong classmates sa peyups.
Hindi man ako Top 1 or kahit walang trophy, nothing beats the feeling of being recognized. I love the feeling lalung lalu na pag may KUDOS ako sa customer at kino-congratulate ka ng madla. At the end of the 1-hour call, kahit flagged ka na ng kung sinu-sinung floor walker diyan at pulang 2 digits na ang AHT mo, when the customer says that she really appreciated the help you've done, and she can't thank you enough for the assistance you've given and how you are simply the best and how you made her day...it's a good warm feeling inside.
it's a realization that "hey, maybe I'm doing something right and something worthwhile here". Corny no? Minsan masarap din naman ang feeling ng alam mong kahit things didn't actually turn out the way you wnated them to be, you are actually helping someone miles away from where you are and you are actually making a difference and leaving a little mark on their lives.
(Note: Oha! ang lalim no? na-inspire talaga ako sa CSAT training eh..hehehe)
Hay! nakakatuwa talaga ang trabahong ito. Roller coaster ride ika nga. Minsan gusto mo nang itapon ang telepono dahil sa kabastusan at kawalang modo ng 'Kano mong kausap pero minsan matutuwa ka din naman sa kanila. Aamin ko na minsan nagtataka na ako kung bakit ganoong katanga ang mga customer ko pero naisip ko din kung hindi sila tanga...wala akong trabaho, di ba? Some may look at call center jobs to be at the very bottom of the corporate tier, but hey...for those people who think like that, try kaya nila! Although some white-collar junkie from Ayala Avenue might give the demeaning stare when he knows you're a call center agent, just think that
CALL CENTER AGENTS DO HELP PEOPLE AND TOUCH THEIR LIVES.
It's actually refreshing to be recognized for something you do good at. These past days, sobrang hard bottom ang mga CSAT's at mga calls ko. Biruing 6 na VERY DISSATISFIED
comments at ang running CSAT ko ay 81.58% for a total of 53 surveys. Initial Reaction: 53??? Saan naman pinaghuhugot yung mga surveys na 'yun? Mga 'Kano talaga, pag hindi satisfied ang lakas ng loob mag-comment pero pag sobrang satisfied sa service mo tipid sa comment, swerte pa nga kung magko-comment siya.I noticed right now na yung habit ko (na na-acquire ko lang din sa pharm), ang pagiging GC (read: grade conscious) Oc-Oc (read: obsessive Complusive) nung nag-aaral pa ako ay magandang disiplina sa sarili. Hindi naman pagiging "crab" ang maging conscious sa stats dahil it's part of the job. Besides ngayon mas OK maging GC sa mga bagay bagay dahil may karampatang pay di tulad nung college pa ako na ang pagiging GC ay pakikipagpaligsahan lang sa mga cronie crabbie kong classmates sa peyups.
Hindi man ako Top 1 or kahit walang trophy, nothing beats the feeling of being recognized. I love the feeling lalung lalu na pag may KUDOS ako sa customer at kino-congratulate ka ng madla. At the end of the 1-hour call, kahit flagged ka na ng kung sinu-sinung floor walker diyan at pulang 2 digits na ang AHT mo, when the customer says that she really appreciated the help you've done, and she can't thank you enough for the assistance you've given and how you are simply the best and how you made her day...it's a good warm feeling inside.
it's a realization that "hey, maybe I'm doing something right and something worthwhile here". Corny no? Minsan masarap din naman ang feeling ng alam mong kahit things didn't actually turn out the way you wnated them to be, you are actually helping someone miles away from where you are and you are actually making a difference and leaving a little mark on their lives. (Note: Oha! ang lalim no? na-inspire talaga ako sa CSAT training eh..hehehe)Hay! nakakatuwa talaga ang trabahong ito. Roller coaster ride ika nga. Minsan gusto mo nang itapon ang telepono dahil sa kabastusan at kawalang modo ng 'Kano mong kausap pero minsan matutuwa ka din naman sa kanila. Aamin ko na minsan nagtataka na ako kung bakit ganoong katanga ang mga customer ko pero naisip ko din kung hindi sila tanga...wala akong trabaho, di ba? Some may look at call center jobs to be at the very bottom of the corporate tier, but hey...for those people who think like that, try kaya nila! Although some white-collar junkie from Ayala Avenue might give the demeaning stare when he knows you're a call center agent, just think that
CALL CENTER AGENTS DO HELP PEOPLE AND TOUCH THEIR LIVES.
Monday, June 2, 2008
The Monday Blues
Noong estudyante pa ako normal na ang pagkakaroon ng monday sickness o di kaya ay monday blues. Ito ay isang psychological (at minsan ay pathophysiological) manifestation ng katamarang pumasok. Nariyan ang hindi makabangon sa higaan, mabigat na lakad para ayusin ang sarili at minsan pa nga ay biglaang pagsulpot ng sakit, be it normal sickness kagaya ng sakit ng ulo hanggang sa mga exotic na diseases tulad ng whooping cough o rockymountain spptted fever. Di ko mawari na kahit pala sa pagtatrabaho ko ay ma-eexperience ko ito.
Weekends ang day off ko dahil panalo ang team namin sa shift bidding sa floor (way to go Team Rockets!) kaya kaisa ako ng madlang working class na day-off tuwing Saturdays at Sundays. Masaya naman kapag day-off kasi kumpleto ang angkan namin tuwing mga ganung araw. Pero ika nga ni Bette Midler "good things never last" kaya ngayon ay Monday na naman at nilalabanan ko ang sakit kong katamaran. Hindi ko alam kung bakit ako biglang tinatamad pumasok, kaya tuloy marami akong kaltas sa sweldo dahil sa late at lost hours (abangan na lang natin ngayong cut-off dahil nakadalawang lates na ako...birthday ko pa naman huhuhu). Dati rati ok lang naman pumasok sa trabaho, hindi man ako overly excited ay kahit papaano ay looking forward naman akong pumasok at mag-calls. Nauubusan na siguro ako ng motivations para pumasok. Hindi kaya nagsasawa na rin ako sa trabaho ko? O baka napapagod lang ako. Burned out na siguro ako sa 6 months kong pagtatrabaho. Kaka-regular ko pa lang nung May 27 at entitled na ako sa full benefits ng kumpanya. Mukhang tama ang sinabi ng kuya ko sa ate ko dati: "hayaan mo siya magsasawa din yan" . Nagsasawa na ba talaga ako? Ang ikanakatakot ko ay baka iwan ko din to bigla bigla tulad ng ginawa ko sa pag-aaral ko. May tendencies pa naman akong maging impulsive at padalus-dalos sa mga desisyon ko. Siguro parte din ng pagkakaroon ko ng Monday Blues ay ang mga recent changes sa trabaho; natanggal ang mga tier 2 kong kasama na nagpapaganda ng stats ng team, aalis na si Boss Matet (astig pa naman siyang boss! nooo!) at saka naglilipatan na ang mga kasama ko sa PayPal AU. Ang daming nangyayari ngayong buwan. Di lang iyon, sobrang baba ng CSAT's (Customer Satisfaction Surveys) ko; kung dati bilib na bilib sila sa akin at palagi ako nasasama sa Club 100 ngayon ay sobrang bagsak ang running CSAT ko (83.something na lang the last time I checked). Isama mo pa dito ang sobrang taas kong AHT (Average Handling Time)! abot bubong sa taas! Hay nako talaga!
Dati rati madali akong makahanap ng motivation para pumasok. Nandiyang iisipin kong malapit na ang sweldo, malapit ng mag-day off, marami akong bagong natutunan sa bawat calls at kung anu-anu pang motivational excuses pero ngayon parang nauubusan na ako. Pero ngayon, hay...(malalim na buntung hininga)
All of us have bad hair days. i'm just hoping this won't turn out to be a bad hair decade...
Pahingi ng motivation!!!!
Weekends ang day off ko dahil panalo ang team namin sa shift bidding sa floor (way to go Team Rockets!) kaya kaisa ako ng madlang working class na day-off tuwing Saturdays at Sundays. Masaya naman kapag day-off kasi kumpleto ang angkan namin tuwing mga ganung araw. Pero ika nga ni Bette Midler "good things never last" kaya ngayon ay Monday na naman at nilalabanan ko ang sakit kong katamaran. Hindi ko alam kung bakit ako biglang tinatamad pumasok, kaya tuloy marami akong kaltas sa sweldo dahil sa late at lost hours (abangan na lang natin ngayong cut-off dahil nakadalawang lates na ako...birthday ko pa naman huhuhu). Dati rati ok lang naman pumasok sa trabaho, hindi man ako overly excited ay kahit papaano ay looking forward naman akong pumasok at mag-calls. Nauubusan na siguro ako ng motivations para pumasok. Hindi kaya nagsasawa na rin ako sa trabaho ko? O baka napapagod lang ako. Burned out na siguro ako sa 6 months kong pagtatrabaho. Kaka-regular ko pa lang nung May 27 at entitled na ako sa full benefits ng kumpanya. Mukhang tama ang sinabi ng kuya ko sa ate ko dati: "hayaan mo siya magsasawa din yan" . Nagsasawa na ba talaga ako? Ang ikanakatakot ko ay baka iwan ko din to bigla bigla tulad ng ginawa ko sa pag-aaral ko. May tendencies pa naman akong maging impulsive at padalus-dalos sa mga desisyon ko. Siguro parte din ng pagkakaroon ko ng Monday Blues ay ang mga recent changes sa trabaho; natanggal ang mga tier 2 kong kasama na nagpapaganda ng stats ng team, aalis na si Boss Matet (astig pa naman siyang boss! nooo!) at saka naglilipatan na ang mga kasama ko sa PayPal AU. Ang daming nangyayari ngayong buwan. Di lang iyon, sobrang baba ng CSAT's (Customer Satisfaction Surveys) ko; kung dati bilib na bilib sila sa akin at palagi ako nasasama sa Club 100 ngayon ay sobrang bagsak ang running CSAT ko (83.something na lang the last time I checked). Isama mo pa dito ang sobrang taas kong AHT (Average Handling Time)! abot bubong sa taas! Hay nako talaga!
Dati rati madali akong makahanap ng motivation para pumasok. Nandiyang iisipin kong malapit na ang sweldo, malapit ng mag-day off, marami akong bagong natutunan sa bawat calls at kung anu-anu pang motivational excuses pero ngayon parang nauubusan na ako. Pero ngayon, hay...(malalim na buntung hininga)
All of us have bad hair days. i'm just hoping this won't turn out to be a bad hair decade...
Pahingi ng motivation!!!!
Great Find (?)
i have this weird habit of "googling" my name. wala lang just for fun. i did so just a few hours ago and my was i surprised!!! nakita ko yung old website na pinupuntahan ko para magblog (of course the URL would remain secret until further notice)...astig!!! well sort of..kasi nakita ko 'tong entry na 'to. Post date is June 13...2005 oh di ba hanep sa katandaan! almost 3 years...natatawa nga ako habang binabasa ko yung mga pinagsasabi ko 'dun. hay, young puppy love talaga..anyways, tapos na 'yun, nakapagmove on na ang lahat kaya siguro okay lang i-post siya dito. Plus, it's a barell of laughs not just for me but for those who knew me and the girl. Dun naman sa girl (at sa boyfriend niya) no hard feelings ha? okay namang tayong tatlo di ba? at masaya ako para sa inyong dalawa...
enjoy...
One Cloudy Afternoon
"She's already taken
She's already taken
She's already taken me..."
Again in the immortal words of an uncorrupted OPM band i find myself contemplating in a verse...
The day i have been afraid of has finally come...mala judgment day ang dating....hehe forgive me if it sounds melodramatic pero that would be the understatement of the century
i just found out that my nightmarish thoughts have finally been a figment of reality....
Put*** in* SINAGOT NA NYA!!!
hehe actually i found out late...mga 3 days after it became formal and all....pero actually i was one of the few people who knew...masyado ata silang secretive... i guess pag nalaman ng block, marami ang may violent reactions
pero ano naman ang magagawa ko or ng block for that matter...wala di ba??? sila naman ang involved eh...ah basta i guess hindi pa rin ang-sisink in sa kin ang mga nangyayari...how could she???? hindi ko man lang nalaman sa kanya, sa iba pa..."akala ko ba semi-kinda best bud na guy" ako sa kanya...eh bakit parang after nung "nangyari" sa min umiiwas na sya...tapos sabi pa ng kada nya "ako" daw ang umiiwas...ang gulo talaga!!!!
basta hindi ko alam ang gagawin ko...words cannot express how much disappointment i am feeling right now.... disappointed sa sarili ko dahil sinayang ko ang pagkakaibigan namin... disappointed sa kanya dahil hindi nya makita kung gano ko sya kamahal... disappointed sa aming dalawa kasi ni hindi na kami nagpapansinan....
i found out last Saturday (June 11 2005...one cloudy afternoon after Pharm110 Lec...sinabi sa kin ng isang friend ko...tapos she asked "so anong reaction mo???" sabi ko na lang "ako??? wala...ano naman ang sasabihin ko?..." after that she dropped the subject..thinking that i was too affected...ako din halos hindi ako makapaniwala sa narinig ko..."
"SILA NA...."
when i got home..that's when it hit me...f**k sila na...sinagot na nya...all of my defenses crumbled...lahat ng memories ko with her nagflashback...that dance...the text messages...her jokes...her smile...our conversations...lahat nag-flashback...that's when i realized that those memories won't happen again....i didn't even realized that i was crying already...
wala na ang bestfriend ko....wala na...wala na ang kaisa-isang taong minahal ko...
tapos naalala ko yung times na niligawan ko sya..yung time na sinabi ko na kung ano talaga ang nararamdaman ko sa kanya...ang sarap balik-balikan.
yung time na binigyan ko sya ng susi..yung time na binigyan nya ko ng chocolate bisquit..nung PharmcheM 26 Lab nya....hanggang dun sa text message nya saying "i hope you love me enough just to let me go..."
lahat talaga nag-recap in just a matter of minutes
hindi ko talaga lubos maisip kung anong nakita nya dun sa lalaking yun (kung lalaki nga sya)..alam naman ng lahat na wala talagang kwentang tao yun...pero sabi nga nya "mas kilig" nga daw sya dun kesa akin...
wala na...hanggang ilusyon na lang talaga ko....
so ano ng gagawin ko???
maghintay....
matulog....
"sa panaginip na lang pala kita maisasayaw...."
(back to reality)
hahahaha....ang pathetic talaga
enjoy...
One Cloudy Afternoon
"She's already taken
She's already taken
She's already taken me..."
Again in the immortal words of an uncorrupted OPM band i find myself contemplating in a verse...
The day i have been afraid of has finally come...mala judgment day ang dating....hehe forgive me if it sounds melodramatic pero that would be the understatement of the century
i just found out that my nightmarish thoughts have finally been a figment of reality....
Put*** in* SINAGOT NA NYA!!!
hehe actually i found out late...mga 3 days after it became formal and all....pero actually i was one of the few people who knew...masyado ata silang secretive... i guess pag nalaman ng block, marami ang may violent reactions
pero ano naman ang magagawa ko or ng block for that matter...wala di ba??? sila naman ang involved eh...ah basta i guess hindi pa rin ang-sisink in sa kin ang mga nangyayari...how could she???? hindi ko man lang nalaman sa kanya, sa iba pa..."akala ko ba semi-kinda best bud na guy" ako sa kanya...eh bakit parang after nung "nangyari" sa min umiiwas na sya...tapos sabi pa ng kada nya "ako" daw ang umiiwas...ang gulo talaga!!!!
basta hindi ko alam ang gagawin ko...words cannot express how much disappointment i am feeling right now.... disappointed sa sarili ko dahil sinayang ko ang pagkakaibigan namin... disappointed sa kanya dahil hindi nya makita kung gano ko sya kamahal... disappointed sa aming dalawa kasi ni hindi na kami nagpapansinan....
i found out last Saturday (June 11 2005...one cloudy afternoon after Pharm110 Lec...sinabi sa kin ng isang friend ko...tapos she asked "so anong reaction mo???" sabi ko na lang "ako??? wala...ano naman ang sasabihin ko?..." after that she dropped the subject..thinking that i was too affected...ako din halos hindi ako makapaniwala sa narinig ko..."
"SILA NA...."
when i got home..that's when it hit me...f**k sila na...sinagot na nya...all of my defenses crumbled...lahat ng memories ko with her nagflashback...that dance...the text messages...her jokes...her smile...our conversations...lahat nag-flashback...that's when i realized that those memories won't happen again....i didn't even realized that i was crying already...
wala na ang bestfriend ko....wala na...wala na ang kaisa-isang taong minahal ko...
tapos naalala ko yung times na niligawan ko sya..yung time na sinabi ko na kung ano talaga ang nararamdaman ko sa kanya...ang sarap balik-balikan.
yung time na binigyan ko sya ng susi..yung time na binigyan nya ko ng chocolate bisquit..nung PharmcheM 26 Lab nya....hanggang dun sa text message nya saying "i hope you love me enough just to let me go..."
lahat talaga nag-recap in just a matter of minutes
hindi ko talaga lubos maisip kung anong nakita nya dun sa lalaking yun (kung lalaki nga sya)..alam naman ng lahat na wala talagang kwentang tao yun...pero sabi nga nya "mas kilig" nga daw sya dun kesa akin...
wala na...hanggang ilusyon na lang talaga ko....
so ano ng gagawin ko???
maghintay....
matulog....
"sa panaginip na lang pala kita maisasayaw...."
(back to reality)
hahahaha....ang pathetic talaga